Sao Jorge
Velas: wandel vanaf de haven door de 18de-eeuwse poort, de Portão do Mar. Rond de parochiekerk loopt
een web van gezellige kasseistraatjes.
Sacred Art Museum: gevestigd in een annex van de kerk Matriz de São Jorge in Velas. Tentoonstelling van heilige
prentjes, zilver, wierookvaten en monstransen.
Calheta: de op een na grootste stad is trots op het zeevaarterfgoed en het Museu Francisco de Lacerda,
ondergebracht in een huis van 1811. Permanente tentoonstelling over de geschiedenis en etnografie van het eiland
met een ondersteunende bibliotheek.
Fajã’s: kustvlakten ontstaan uit lavastromen of instortende kliffen, door Unesco tot Biosfeerreservaat verklaard.
Een van de mooiste voorbeelden van dit natuurschoon in Fajã dos Cubres aan de noordkust. Een lagune dient als rijk
watergebied voor de boeiende en diverse flora en fauna.
Andere mooie voorbeelden zijn Fajã de São João, Fajã do Ouvidor (foto rechts), Fajã dos Cubres, Fajã dos Vimes,
Fajã dos Tijolos en Fajã da Caldeira do Santo Cristo (foto links) waar men een ondergrondse grot en een meer vindt
en waar de “clams" worden geoogst.
Urzelina: In 1808 overspoelde lava het hele dorp behalve de klokkentoren, die er nog staat, gemarkeerd
door een plaquette en een een gestold stuk lava.
Een wandeling langs de kust bij Urzelina brengt u naar de FURNA DAS POMBAS, een merkwaardige vulkanische
rotsformatie bevolkt door wilde duiven.
Manadas: Een schilderachtig dorpje met aantrekkelijke plattelandshuizen omgeven door boomgaarden
en velden.
Igreja de Santa Bárbara: deze prachtige 18de-eeuwse barokke kerk is een van de rijkstversierde van de Azoren,
met panelen van azulejos die het verhaal van Santa Bárbara illustreren. De basalten 16de-eeuwse doopvont is het
enige overgebleven stuk uit de originele kerk. Het schitterende cederhouten pafond is een bijzonder architectonisch
element.
Ilhéu do Topo is een eilandje aan de oostelijke tip van São Jorge en is eveneens een natuurreservaat. Het is de
broedplaats van de zeemeeuwen van de centrale eilandengroep en biedt een thuis voor een migrerende soort van
zeevogels. Rond het eilandje zwemmen regelmatig blauwe haaien.
Ponta dos Rosais: het meest westelijke punt van het eiland gemarkeerd door de Farol dos Rosais. Aangezien de
werg naar Ponta dos Rosais niet is verhard, wordt er op de landtong ook graag gewandeld (vanaf de kapel in het
Parque das Sete Fontes - heen en terug +/- 4 uur, licht.
São Jorge werd naar alle
waarschijnlijkheid ontdekt in 1427
samen met de centrale en
westelijke eilanden. De vroegste
referentie naar het eiland dateert
van 1439, en het is zeker dat het
eiland bevolkt was tegen het jaar
1443. De eerste nederzettingen
waren gevestigd tegen 1464, eerst
in het gebied rond Velas en daarna
verder verspreid over de rest van
het eiland. In de regio rond Topo
was er geen sprake van bevolking
tot 1470, tot de Vlaamse pionier
Willem Van der Haegen naar São
Jorge kwam.
Het eiland van de fajas